عموما کلاینت به کامپیوتری گفته می شود که تقاضایی را از یک سرور دارد. کلاینت در لغت نامه به معنای مشتری می باشد و مشتری کسی است که تقاضای خدماتی را از سوی فروشنده ای دارد. یک سرور می تواند در آن واحد به چندین کلاینت یا بازدید کننده خدمات رسانی کند، اين در حالي است كه در فناوری اطلاعات سرور برنامه ی کامپیوتری است که خدمات گوناگونی را به برنامه های کامپیوتری دیگر و یا کاربرانش (در همان سیستم یا سیستم دیگر) ارائه می دهد . در تعریف عملی تر، سرور یک کامپیوتر متصل به شبکه است که بر خلاف سایر کامپیوتر ها برای چند منظور متفاوت ساخته شده است.

همانطور كه در بالا اشاره شد، مفهوم سرور و كلاينت در ابتدا با گستردگي كه در حال حاضر وجود دارد مطرح نبود و با ظهور شبكه در علم كامپيوتر اين عبارت نيز وارد دنياي كامپيوتر شد و روز به روز بر گستردگي و مفهوم آن افزوده گرديد . امروزه اين مفهوم را از جنبه هاي مختلفي مي توان بررسي و مقايسه نمود كه در اينجا سعي شده است به دو جنبه اساسي و كاربردي اشاره و تفاوت هاي بين سرور و كلاينت را بيان نمائيم.

سرور و كلاينت را از نظر برنامه نويسي مي توان به دو دسته زبان های سمت سرور (server side) و سمت کاربر(client side) تقسيم نمود، كه داراي تفاوت هايي مي باشند . در ذيل يه شرح اين تفاوت پرداخته شده است.
زمانی که ما میخواهیم یک صفحه وب را مشاهده کنیم، ابتدا در خواست ما به سرور میزبان آن سایت ارسال می شود. در این هنگام عملیات و برنامه هایی که برای تهیه محتوای مناسب لازم است انجام شود، مثلا ارتباط با پایگاه داده در سرور توسط زبان های سمت server انجام می شود. PHP , ASP , JSP از جمله این زبان ها هستند. پس از اینکه این عملیات در سمت سرور سایت انجام شود، خروجی برنامه به صورت کدهای سمت کاربر، به کاربر فرستاده می شود. کدهایی مثل HTML , CSS , JavaScript . این کدها برنامه های سمت کاربر هستند. بدین معنی که پردازش این اطلاعات دیگر به عهده ی سرور نیست و مرورگر کاربر (مثلا Mozilla Firefox) باید این کدها را پردازش کرده و نتیجه را به صورت یک صفحه وب به کاربر نمایش دهد.

تفاوت بین این دو شبکه بسیار واضح و بزرگ است اگرچه تفاوت ها را از نظر فیزیکی نمی توانیم ببینیم اما می توانیم از نظر logically آنها را بدرستی از هم تشخیص دهیم.

در این نوع شبکه هیچگونه centralized authority بین کامپیوتر های شبکه نمی توانیم ببینیم در واقع هیچ نوع مرکزیت بین آنها وجود ندارد. اگر یک کاربر بخواهد به منابع کامپیوتر دیگر دسترسی پیدا کند سیستم امنیتی کامپیوتر مقصد (کامپیوتری که منابع درخواست شده را در خودش دارد) بررسی می کند که آیا کامپیوتر درخواست دهنده اجازه دسترسی به منابع را دارد یا خیر. هر کامپیوتر در این نوع شبکه می تواند هم client باشد هم سرور. هر کاربر می بایست local back up را خودش بگیرد، ملاحظات امنیتی بسیار بسیار اندک است و کامپیوتر های محدودی هم در بر می گیرد. بر خلاف شبکه peer to peer این نوع شبکه سیستم عاملی را استفاده می کند که برای این کار تخصص یافته است تا اطلاعات شبکه را از یک منطقه مرکزی یا centralized point مدیریت کند که این منطقه مرکزی همان سرور است . client ها از سرور تقاضای اطلاعات می کنند و سرور است که با دادن اطلاعات یا دسترسی به منابع به آنها پاسخ می دهد. شبکه های client/server نسبت به peer to peer مزایای مشخصی دارند و در یک کلام شبکه ای بسیار بسیار سازماندهی تر شده می باشند . بسیار آسان تر خواهد بود که فایل ها و منابع را پیدا کنیم چون آنها بر روی سرور ذخیره شده اند و از امنیت بسیار بالایی برخوردارند همه username و passwords ها در یک database یکسان که همان سرور است ذخیره می شوند و کاربران نمی توانند از سرور بعنوان workstation استفاده کنند بنابراین در نهایت واضح است که شبکه client /server کارایی بسیار بهتری دارد.