آشنایی کامل با Fortinet FortiSASE (بخش اول)

قبل از شروع به توضیح درباره Fortinet FortiSASE، می خواهیم ریشه کلمه SASE را توضیح دهیم. SASE مخفف Secure Access Service است که تلفظ صحیح آن sassy می باشد. این پروتکل در واقع یک مدل بر مبنای فضای ابری است که امنیت و شبکه را با هم ادغام می کند و یک سرویس ابری واحد را ارائه می دهد. قابلیت Fortinet FortiSASE به سازمان ها و ارگان ها این امکان را می دهد تا ابزارهای امنیتی و شبکه را بتوانند در یک کنسول مدیریتی یکپارچه سازند. این قابلیت یک راهکار جامع و گسترده در فضای ابری است که امنیت را به همه کاربران ارائه می دهد و آن را تامین می کند. این قابلیت جهت تامین امنیت کاربران خارج از شبکه سازمان طراحی شده است که توسط سیستم عامل FortiOS پشتیبانی می شود و قابلیت هایی همچون SWG، DLP، IPS و FWaaS را برای کاربران از راه دور گسترش مي دهد.


از نظر مفهومی SASE یا Secure Access Service Edge یک مدل نوین IT ابری است که شبکه سازی نرم افزار محور SD-WAN را با قابلیت های امنیتی یکپارچه کرده و همه این خدمات را از یک ارائه دهنده واحد توزیع می کند. این مدل ابتدا توسط شرکت تحقیقاتی گارتنر Gartner در سال 2019 معرفی شد و به سرعت در دنیای فناوری اطلاعات جایگاه ویژه ای پیدا کرد. مفهوم SASE در پاسخ به نیازهای رو به رشد کسب و کارهای آنلاین برای دسترسی امن و کارآمد به منابع شبکه ای و اپلیکیشن های ابری پدید آمده است. با گسترش استفاده از خدمات ابری و افزایش تعداد کاربران دورکار، نیاز به یک مدل شبکه ای که بتواند امنیت و کارایی را به طور همزمان فراهم کند، بیش از پیش احساس می شد. SASE به عنوان یک راهکار جامع و یکپارچه توانست به این نیازها پاسخ دهد و به سرعت مورد توجه قرار گرفت. حال می توان گفت که SASE یک راه حل کامل است، چارچوبی از ابزارهای نرم افزاری و سخت افزاری برای اطمینان از دسترسی ایمن به منابع ابری و شبکه توسط برنامه ها، سرویس ها، کاربران و تجهیزات، که به طور معمول به عنوان یک سرویس ابری ارائه می شود.


رویکرد SASE به سازمان ها امکان می دهد تا کنترل بهتری بر ترافیک شبکه، دسترسی به منابع و امنیت کاربران در محیط های ابری داشته باشند. این ویژگی ها برای سازمان های جهانی و مدرن بسیار ضروری است. شبکه های مبتنی بر SASE به سازمان ها انعطاف پذیری و مقیاس پذیری بالاتری ارائه می دهند و به کارکنان امکان می دهند از هر نقطه از دنیا و با هر نوع دستگاهی به منابع سازمانی دسترسی پیدا کنند. پس SASE یک چارچوب امنیتی است که دسترسی امن به برنامه ها و سرویس های ابری را فراهم می کند. با ترکیب امنیت و شبکه در قالب یک سرویس، این مدل رویکردی جدید و جامع در زمینه امنیت شبکه ارائه می دهد. از آنجایی که SASE تمام خدمات امنیتی و شبکه را در یک محیط ابری متمرکز می کند، برای مدیران شبکه و کاربران حرفه ای به عنوان یک گزینه ایده آل و جذاب شناخته می شود.


یک مورد تجاری مناسب برای سرمایه گذاری در SASE وجود دارد. فن آوری های امنیتی سنتی شبکه قادر به مقابله با تهدیدات و آسیب پذیری های روزافزون پیشرفته محیط شبکه نیستند. با سرعت بخشیدن به دسترسی ابری و بیرونی، سازمان ها باید سطح کنترل پیشرفته دسترسی را برای اطمینان از اینکه توانایی مدیریت مسئولیت های امنیتی و شبکه های مرتبط با شبکه را دارند، پیاده سازی کنند. باید خاطر نشان شد که SASE با دسترسی از راه دور و افزایش نرم افزار به عنوان سرویس زیرساخت ابری و ترافیک خارجی، SASE با کنترل های امنیتی متمرکز بر لبه شبکه تمرکز خود را از مرکز داده های خصوصی مرکزی به محیط شبکه و فضای ابری تغییر می دهد. علاوه بر نظارت مستمر برای بدافزار، خطر و سطح اطمینان ارتباطات، SASE می تواند داده های حساس را شناسایی کرده و محتوای آن را با سرعت خطی رمزنگاری و یا رمزگشایی کند، مقیاس دهی به تقاضای ترافیک و ارائه یک تجربه امن برای کاربران نهایی توزیع شده از طریق دسترسی قوی در هر زمان و هر مکان به داده ها، برنامه ها و خدمات از مزایای SASE است.


چارچوب SASE دستگاه ها و کاربران را شناسایی می کند و امنیت مبتنی بر خط مشی را بر اساس کاربر، نقش ها، دستگاه ها، رفتار کاربران، مکان و سایر ویژگی ها اعمال می کند، و دسترسی مطمئن و قابل اعتماد به برنامه ها یا داده ها را تضمین می کند، سازمان ها را قادر می سازد دسترسی امن را در سطح جهانی پیاده سازی کنند. مهم ترین قابلیت ها و مزایای SASE عبارتند از:

• کنترل ارتباطات شبکه ای: بهبود کارایی و امنیت در ارتباطات داخلی و خارجی شبکه، عناصر موجود در SASE مانند فایروال و CASB به جلوگیری از حملات خارجی نظیر DDoS و دسترسی های غیرمجاز به منابع داخلی سازمان کمک می کنند. این ویژگی ها می توانند هم شبکه های ابری و هم شبکه های درون سازمانی را به طور مؤثری ایمن سازند.
• سازگاری: علاوه بر زیرساخت های مبتنی بر ابر، فروشندگان می توانند خدمات امنیتی خاص مشتری را پیاده سازی و ارائه دهند. سازمان ها می توانند از فیلتر کردن وب، امنیت DNS، جلوگیری از تهدید، جلوگیری از سرقت اعتبارنامه، سیاست های فایروال، سند باکس و جلوگیری از از دست دادن داده ها استفاده کنند.
• تشخیص تهدیدات: شناسایی حملات و تهدیدات شبکه به طور فوری، SASE با هدایت ترافیک به سمت Edge Network یا لبه شبکه ، کمک می کند تا تأخیرات شبکه کاهش یابد. بهینه سازی مسیریابی شبکه باعث می شود که سیستم بتواند سریع تر مسیر مناسب را شناسایی کرده و عملکرد بهتری در مدیریت ترافیک و منابع شبکه ارائه دهد.
• اعتماد صفر: ابزارها اطمینان حاصل می کنند که زیرساخت های ابری و داخلی هنگام اتصال برنامه ها، دستگاه ها و کاربران، فرضیات اعتماد را از بین می برد. ابزارهای SASE صرف نظر از اینکه کاربر به شبکه سازمان متصل است یا نه، از داشتن مجوز دسترسی کامل اطمینان حاصل می کند. در میان افزایش کار در خانه و از راه دور به دلیل همه گیری Covid-19، سرمایه گذاری در SASE برای امنیت شبکه های سازمانی و بهبود تجربه کاربر بسیار ضروری تر شده است.
• عملکرد بهتر: با گسترش دسترسی به اینترنت در مناطق دور افتاده از طریق انواع فن آوری های ارتباطی، SASE افراد بیشتری را قادر می سازد تا به طور ایمن و مطمئن به شبکه ها متصل شوند. اکنون سازمان ها می توانند دامنه جدیدی از کاربران را هدف قرار دهند که نظارت و کنترل آنها به طور سنتی دشوارتر بوده است.
• مدیریت دسترسی: کنترل دقیق بر دسترسی کاربران به منابع سازمان، با SASE سیاست های دسترسی به اطلاعات به سادگی در یک پورتال مرکزی تنظیم و اعمال می شوند. این به سازمان ها این امکان را می دهد که سیاست های دسترسی را به طور یکپارچه در سطح جهانی و برای تمام دستگاه ها و کاربران پیاده سازی کنند، که باعث تسهیل در مدیریت امنیت می شود.
• متمرکز کردن امکانات: SASE تمامی ویژگی های امنیتی و شبکه سازی را در یک محیط ابری جمع آوری می کند. این یکپارچگی، برای مدیران شبکه و کاربران حرفه ای گزینه ای جذاب و کاربرپسند است، زیرا می توانند به راحتی و بدون نیاز به مدیریت چندین سرویس، تمامی قابلیت ها را در یک پلتفرم واحد مدیریت کنند.
• کاهش پیچیدگی: یکی از مزایای اساسی استقرار SASE کاهش نیاز به تیم فناوری اطلاعات سازمان برای مدیریت، نگهداری و به روزرسانی ویژگی های امنیتی لازم است. SASE خطرات امنیتی و کاهش خطرات را در مدل خدمات ابری تلفیق می کند.
• صرفه جویی مالی: سرمایه گذاری در SASE نیاز به خرید و نگهداری ابزارهای مختلف در چندین قیمت را از بین می برد. یک سازمان می تواند با استفاده از SASE، بازگشت سرمایه خود را به راحتی کنترل کند.
• حفاظت از داده ها: محافظت از اطلاعات حساس در برابر دسترسی غیرمجاز، مدل SASE به صورت متمرکز بر تمام ارتباطات و دسترسی ها به منابع ابری اعمال می شود و از امنیت شبکه و داده ها برای کاربران نهایی محافظت می کند. این رویکرد باعث می شود که امنیت اطلاعات در هر مرحله از فرایندهای کاری سازمان تضمین شود.
• کاهش در معرض تهدید: در نتیجه استقرار SASE، یک سازمان می تواند سطح بالاتری از دید را در عوامل خطر احتمالی که ممکن است بر تجارت تأثیر بگذارد، بدست آورد. SASE تمام ارتباطات را رمزگذاری می کند و امکان استفاده از سیستم های تشخیص و پیشگیری از نفوذ IDPS ، فیلتر کردن URL و فایروال ها، کاهش خطر بدافزار و هک را امکان پذیر می کند.
• حفاظت از داده ها: SASE می تواند یک عنصر کلیدی در تأمین امنیت و حریم خصوصی داده ها باشد و داده های یک سازمان را در چارچوب های مشخص از دسترسی غیرمجاز در امان نگه دارد.


SASE به عنوان یک مدل امنیتی یکپارچه و ابری، مجموعه ای از ویژگی های امنیتی و شبکه سازی را در یک پلتفرم متمرکز ارائه می دهد. این رویکرد به سازمان ها کمک می کند تا امنیت شبکه های خود را به طور مؤثر مدیریت کرده و در عین حال هزینه ها و پیچیدگی های ناشی از راهکارهای امنیتی سنتی را کاهش دهند. با امکاناتی مانند دسترسی Zero Trust، مدیریت ساده سیاست ها و مسیردهی بهینه،SASE به سازمان ها کمک می کند تا هم از لحاظ امنیتی و هم عملیاتی در دنیای مدرن کسب و کار پیشرفت کنند. مدل SASE یا مرز خدمات دسترسی امن، یک چارچوب امنیتی مدرن است که قابلیت های شبکه سازی نرم افزار محور را با مجموعه ای از ابزارهای امنیتی شبکه ترکیب می کند. این ویژگی ها به صورت یکپارچه و از طریق یک پلتفرم ابری به کاربران ارائه می شوند. به این ترتیب، SASE به کارکنان اجازه می دهد تا پس از انجام فرایند اعتبارسنجی، به طور امن از هر مکان و با هر دستگاهی به منابع داخلی سازمان دسترسی پیدا کنند. علاوه بر این، سازمان ها قادر خواهند بود تا کنترل دقیقی بر ترافیک شبکه، داده های ورودی و خروجی و دسترسی ها درون شبکه داخلی خود داشته باشند.


گارتنر تصور می کند که SASE برای اتخاذ یک استراتژی ارزیابی تطبیقی مداوم و ارزیابی اعتماد CARTA استفاده می شود که امکان نظارت مداوم بر جلسات را فراهم می کند. در SASE با شناسایی نقص اعتماد به نفس دستگاه، با استفاده از تجزیه و تحلیل رفتار انطباقی، سطح امنیتی و مجوزها را ردیابی و تغییر می دهد. با توجه به سازمان هایی که مشتاق سرعت بخشیدن به تحول دیجیتال در نحوه مدیریت داده ها هستند، به ویژه در میان تغییرات ایجاد شده توسط بیماری همه گیر Covid-19، این راهکار ابزاری مهم در چابک سازی و مقیاس پذیری این فرآیند خواهد بود و به کاربران داخلی و خارجی با تجربه ایمن و سازگار، دسترسی به برنامه ها و خدمات از هرجای دنیا می دهد. اکنون در مرحله ای هستیم که SASE در حال تبدیل شدن به ابزاری فراگیر برای امنیت شبکه است. با تعداد فزاینده موارد استفاده و افزایش تقاضا، SASE قرار است به یک نظر مهم برای سازمان ها در هر اندازه تبدیل شود ، و امروز یک شرط امن برای مدیران فناوری اطلاعات است تا اطمینان حاصل شود که دسترسی ابری و شبکه همیشه امن، سریع و در دسترس است.


شرکت های تولید کننده راهکار SASE با جلوگیری از مشکلات تأخیر، یک سرویس جهانی SD-WAN با شبکه خصوصی خود متشکل از نقاط حضور PoP در سراسر شبکه ارائه می دهند. یک سازمان می تواند از PoP های قابل اعتماد واقع در ابر استفاده کند. در حالی که SD-WAN و SASE از ویژگی های مشابهی مانند اولویت بندی ترافیک و بهینه سازی پهنای باند استفاده می کنند، با SASE عامل امنیتی دستگاه کاربر نهایی تصمیمات شبکه را به عهده می گیرد و ترافیک را از برنامه های مختلف هدایت می کند. با SASE کانون امنیت از محیط امنیتی به دستگاه های کاربران منتقل می شود. این امنیت نزدیک به منبع می تواند به صورت پویا اتصال به خدمات و برنامه ها را براساس قوانین تجاری تعریف شده یک سازمان مجاز یا رد کند. در SASE ارتباطات تبادل اینترنت را مدیریت می کند و اطمینان حاصل می کند که اتصال به برنامه های ابری پایدار است و به تأخیر کم کمک می کند. برای استفاده از SASE یاSecure Access Service Edge در سازمان ها، باید مراحل مختلفی را دنبال کنید که شامل طراحی، پیاده سازی و مدیریت مداوم این مدل امنیتی است. در اینجا مراحل کلیدی که برای استفاده از SASE باید انجام دهید آورده شده است:

1. آشنایی با نیازهای سازمانی و بررسی وضعیت موجود: قبل از هر چیزی، باید نیازهای امنیتی و شبکه ای سازمان خود را شناسایی کنید. این شامل: ارزیابی نیاز به امنیت برای دسترسی کاربران از راه دور، تحلیل زیرساخت های موجود شبکه و ابری، بررسی سیاست ها و فرآیندهای امنیتی فعلی، شناسایی نقاط ضعف و آسیب پذیری ها مي باشد. پس از این ارزیابی ها، شما باید تصمیم بگیرید که آیا SASE می تواند به طور مؤثر به نیازهای امنیتی و شبکه ای شما پاسخ دهد.
2. انتخاب یک ارائه دهنده مناسب: SASE به عنوان یک سرویس ابری معمولاً توسط ارائه دهندگان مختلف سرویس دهی می شود. برای استفاده از SASE شما نیاز به انتخاب یک ارائه دهنده مناسب دارید که بتواند نیازهای خاص سازمان شما را برآورده کند. انتخاب ارائه دهنده مناسب باید بر اساس مواردی مانند ویژگی های امنیتی، مقیاس پذیری، هزینه ها، تجربه کاربری و قابلیت های ادغام با سیستم های موجود شما صورت گیرد. برخی از ارائه دهندگان معروف SASE شامل: Cisco و Palo Alto Networks و Zscaler و Cloudflare و VMware
3. طراحی و پیاده سازی سیاست های امنیتی Zero Trust: یکی از ارکان اصلی SASE مدل Zero Trust است، که دسترسی کاربران را فقط پس از اعتبارسنجی هویت و ارزیابی دقیق بر اساس سیاست های امنیتی به منابع سازمانی مجاز می کند. برای پیاده سازی این رویکرد سیاست های دسترسی به منابع و داده ها باید به صورت دقیق تعریف شوند، باید روش های شناسایی و تأیید هویت کاربران مانند احراز هویت دو مرحله ای biometrics یا رمزهای عبور پیشرفته به طور کامل پیاده سازی شوند. همچنین روش های ارزیابی خطر باید برای تصمیم گیری در مورد دسترسی به منابع، در نظر گرفته شوند.
4. پیاده سازی و یکپارچه سازی SASE با زیرساخت های موجود: پیاده سازی SASE نیاز به یکپارچگی دقیق با سیستم ها و زیرساخت های شبکه ای موجود شما دارد. این شامل ادغام با SD-WAN مي باشد. در صورتی که سازمان شما از SD-WAN استفاده می کند باید SASE به طور یکپارچه با آن کار کند تا امنیت و عملکرد شبکه بهبود یابد، هم چنين یکپارچه سازی با سیستم های امنیتی ابری و داخلی را نيز به همراه دارد و شما باید اطمینان حاصل کنید که SASE با سایر ابزارهای امنیتی موجود مانند CASB، SWG و FWaaS به طور مؤثر ادغام شود. همچنین کانفیگ کردن فایروال ها و دیگر سیاست های امنیتی مانند پیکربندی دقیق فایروال ها و سیاست های امنیتی برای کنترل ترافیک ورودی و خروجی ضروری است.
5. آموزش و آماده سازی تیم های فنی و کاربران نهایی: آموزش تیم های فنی و کاربران نهایی سازمان برای استفاده از راهکارهای جدید ضروری است. شما باید: تیم های فناوری اطلاعات را در خصوص نحوه استفاده و مدیریت SASE آموزش دهید، به کاربران نهایی آموزش دهید که چگونه با سیاست های امنیتی جدید، مانند احراز هویت چند مرحله ای یا دسترسی مبتنی بر موقعیت جغرافیایی، تعامل داشته باشند.
6. مدیریت و نظارت مداوم بر امنیت و عملکرد شبکه: پس از پیاده سازی SASE، مدیریت و نظارت مداوم بر وضعیت امنیتی و عملکرد شبکه بسیار مهم است. این شامل نظارت بر ترافیک شبکه و گزارش دهی حملات یا تهدیدات جدید، بررسی رفتارهای غیرعادی و اقدامات پیشگیرانه در صورت شناسایی تهدیدات، به روزرسانی سیاست های دسترسی به طور منظم و تنظیم تنظیمات امنیتی برای انطباق با تهدیدات جدید است.
7. توسعه و مقیاس پذیری: با گسترش کسب و کار یا تغییر نیازهای امنیتی، ممکن است نیاز به مقیاس پذیری بیشتر در SASE داشته باشید. به همین دلیل، شما باید از انعطاف پذیری SASE برای افزایش ظرفیت، افزودن ویژگی های جدید و گسترش دسترسی به کاربران و دستگاه های مختلف استفاده کنید.
8. ارزیابی و بهبود مستمر: پس از پیاده سازی SASE، لازم است که به طور مستمر عملکرد و امنیت سیستم را ارزیابی کرده و بهبودهای لازم را اعمال کنید. این امر شامل تحلیل لاگ ها برای شناسایی تهدیدات جدید، بروزرسانی های امنیتی برای مقابله با آسیب پذیری های جدید، بررسی عملکرد ترافیک و کاهش تأخیرات شبکه با بهینه سازی مسیرهای ارتباطی مي باشد.


برای استفاده از SASE، ابتدا باید نیازهای امنیتی و شبکه ای خود را شناسایی کرده و سپس با انتخاب یک ارائه دهنده مناسب، سیاست های امنیتی Zero Trust را پیاده سازی کنید. پس از یکپارچه سازی با زیرساخت های موجود، آموزش کاربران و نظارت مستمر بر عملکرد و امنیت شبکه از اهمیت زیادی برخوردار است. با پیاده سازی این مراحل، سازمان ها می توانند از مزایای SASE بهره مند شوند و امنیت شبکه خود را در دنیای مدرن افزایش دهند.


تفاوت های SASE با سایر مدل های شبکه در چندین بند به شرح زیر است:

1. مدل امنیتی Zero Trust در مقابل دسترسی آزاد: در مدل های سنتی شبکه، دسترسی به منابع پس از ورود به شبکه، به طور پیش فرض مجاز است. اما SASE بر پایه مدل Zero Trust ساخته شده است، یعنی هیچ کاربری حتی از داخل شبکه به منابع دسترسی نخواهد داشت مگر اینکه هویت آن به طور کامل تأیید شود. این مدل از اعتبارسنجی و ارزیابی دقیق بر اساس موقعیت، دستگاه، زمان و سایر پارامترها برای هر درخواست دسترسی استفاده می کند. به این ترتیب، دسترسی محدود و مبتنی بر نیاز، امن تر از مدل های سنتی است که دسترسی آزاد را پس از ورود به شبکه مجاز می دانند.
2. توزیع شده بودن در برابر متمرکز بودن: می توان گفت که SASE برخلاف مدل های سنتی که بیشتر به صورت متمرکز و در دیتاسنترهای فیزیکی عمل می کنند، یک مدل توزیع شده است که از ابر استفاده می کند. این مدل امنیت و شبکه سازی را به نزدیک ترین نقطه به کاربران  معمولاً به Edge Network منتقل مي كند که باعث کاهش تأخیر و افزایش سرعت دسترسی به منابع می شود. در حالی که در مدل های سنتی، ارتباطات باید از طریق یک مرکز داده مرکزی یا شبکه های VPN عبور کنند که معمولاً باعث افزایش تأخیر و مصرف منابع بیشتر می شود.
3. یکپارچگی امنیت و شبکه در مقابل تفکیک سرویس ها: در SASE امنیت و شبکه به طور یکپارچه و در قالب یک پلتفرم ابری ارائه می شود. این یعنی خدمات مختلف مانند SD-WAN، SWG، CASB و ZTNA همه در یک سیستم ادغام شده اند. در مقابل، در شبکه های سنتی، سازمان ها معمولاً مجبور به استفاده از چندین راهکار و سرویس جداگانه برای هر بخش از امنیت و شبکه هستند مثل فایروال ها، VPNها و ابزارهای امنیتی دیگر، که باعث پیچیدگی در مدیریت و افزایش هزینه ها می شود.
4. مقیاس پذیری بالا در مقابل محدودیت های زیرساختی: یکی از بزرگ ترین مزایای SASE نسبت به مدل های سنتی، قابلیت مقیاس پذیری بالا است. چون SASE مبتنی بر ابر است، سازمان ها می توانند به راحتی منابع و ظرفیت ها را بر اساس نیازهای خود افزایش دهند. در مقابل، در مدل های سنتی که بر شبکه های فیزیکی و زیرساخت های محلی متکی هستند، مقیاس پذیری به ویژه در مقیاس جهانی یا برای نیازهای کاربری جدید، می تواند هزینه بر و پیچیده باشد.
5. حفاظت از داده ها در برابر تهدیدات خارجی و داخلی: در SASE بر محافظت از داده ها در برابر تهدیدات داخلی و خارجی به طور همزمان تمرکز مي شود. استفاده از ابزارهایی مانند CASB برای کنترل داده ها و جلوگیری از استفاده غیرمجاز از سرویس های ابری، و ZTNA برای دسترسی امن به منابع داخلی، باعث می شود که امنیت داده ها در برابر تهدیدات داخلی و تهدیدات خارجی تقویت شود. این در حالی است که مدل های سنتی معمولاً به محافظت از شبکه های داخلی و دستگاه ها متمرکز می شوند و کمتر بر تهدیدات ابری و موبایل توجه دارند.
6. مدیریت متمرکز و ساده در مقابل مدیریت پراکنده: مدل SASE امکان مدیریت متمرکز تمامی سیاست های امنیتی و شبکه ای را از طریق یک پلتفرم ابری واحد فراهم می آورد. این به مدیران شبکه اجازه می دهد که تمامی عملیات امنیتی و شبکه ای را از یک نقطه کنترل کنند. در مدل های سنتی، سازمان ها نیاز به مدیریت چندین ابزار و راهکار جداگانه دارند که این می تواند منجر به پیچیدگی و مشکلات هماهنگی بین سیستم ها شود.
7. پشتیبانی از کار از راه دور و کاربران موبایل: با توجه به اینکه SASE به طور کامل مبتنی بر ابر است، از تمامی کاربران در هر مکانی پشتیبانی می کند. در حالی که مدل های سنتی به طور عمده برای کاربران ثابت و درون شبکه های سازمانی طراحی شده اند و برای پشتیبانی از کار از راه دور و دستگاه های مختلف به راهکارهای پیچیده تری مانند VPN و آنتی ویروس ها نیاز دارند.
8. عملکرد بهینه با کاهش تأخیر: مدل SASE از بهینه سازی مسیرهای شبکه به طور خودکار و بر اساس موقعیت جغرافیایی کاربران استفاده می کند تا تأخیرات شبکه ای را کاهش دهد. به طور خاص، با هدایت ترافیک به نقاط Edge نزدیک به کاربران، سرعت دسترسی به منابع بهبود می یابد. در حالی که در مدل های سنتی، ترافیک ممکن است مجبور باشد از یک مسیر متمرکز و دورتر عبور کند، که باعث افزایش تأخیر و کاهش کیفیت عملکرد می شود.
9. هزینه های عملیاتی پایین تر در مقابل هزینه های سخت افزاری بالا: مدل SASE به سازمان ها این امکان را می دهد که هزینه های مربوط به سخت افزارهای پیچیده و زیرساخت های فیزیکی را کاهش دهند، چرا که بسیاری از قابلیت ها به صورت ابری ارائه می شوند. در مدل های سنتی، سازمان ها نیاز به زیرساخت های فیزیکی گران قیمت برای امنیت، فایروال ها، سرورها و تجهیزات شبکه دارند که هزینه بر و دشوار در مدیریت هستند.