پورتال ها می توانند براساس محتوای خود و نوع کاربران طبقه بندی گردند:
انواع مختلفی از پورتال وجود دارد، اغلب اوقات ما به پورتال به عنوان یک محل بسته بندی شده با اطلاعات سازمانی مراجعه می کنیم، مهم است که بدانیم چه نوع پورتالی را می خواهیم ایجاد کنیم. مطمئنا برخی از پورتال ها ممکن است بر روی انواع دیگری از پورتال ها تمرکز کنند، آن ها را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:
پورتال های عمودی :
در این نوع پورتال ها تمرکز بر روی یک صنعت خاص، دامنه و یا عمودی می باشد.
پورتال های عمودی ابزارها، اطلاعات، مقالات، پژوهش ها و آمارها را در یک صنعت خاص و یا عمودی ارائه می کنند، همان طور که وب تبدیل به یک ابزار استاندارد برای کسب و کار تبدیل می شود.
امکانات بی حد و اندازه ای برای ایجاد پورتال های عمودی ویژه در بازار وجود دارد. راه حل های متعددی را می توان به دو گروه عمده که تا حدی با هم، هم پوشانی دارند، تقسیم کرد:
پورتال های شرکتی:
دسترسی شخصی به اطلاعات انتخاب شده از یک شرکت خاص را فراهم می کنند.
پورتال های بازرگانی:
کسب وکار – به – کسب و کار (business-to-business) و کسب و کار – به – مصرف کننده (business-to-consumer) را پشتیبانی می کنند.
پورتال های افقی :
این نوع پورتال ها، پورتال هایی هستند که بر سطح گسترده ای علایق و موضوعات تمرکز می کنند.
آن ها بر روی مخاطبان عمومی تمرکز می کنند و سعی می کنند اطلاعاتی را برای همه ارائه کنند. پورتال های افقی سعی می کنند که به عنوان یک نقطه ی ورودی از وب به اینترنت نفوذ کنند. مطالبی را در مورد موضوع مورد علاقه فراهم می کنند و آن را به سمت مسیر درست برای منابع مرتبط و اطلاعات رهنمون می کنند. مثال هایی کلاسیک از پورتال های افقی سایت هایی مانند msn ، yahoo و ... هستند که برای بازدید کننده اطلاعات وسیعی از موضوع مورد نظر را فراهم می آورند.
پورتال های سازمانی:
این نوع از پورتال ها توسط کاربران اینترانت و یا داخل یک سازمان مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه کسب و کار خواستار کلیدی است برای بهره وری از کارمندان، که بستگی به اطلاعات و منابع به موقع دارد. متداول ترین پیاده سازی پورتال های سازمانی بر روی فراهم کردن کارمندانی با این اطلاعات در شیوه ای به طور منظم آپدیت شده به همراه سیستم مدیریت اسناد، در دسترس بودن برنامه های مورد تقاضا، دوره های آموزشی آنلاین و وب کست و... همراه با ارتباط به صورت ایمیل، پیام، وب جلسات و ...
پورتال های دانش :
افزایش اثر بخشی در معلومات کارکنان با ارائه ی دسترسی آسان به اطلاعات لازم و یا کمک به آن ها در یک یا چند نقش ویژه.
پورتال دانش صرفا پورتال اینترانت نیست، از آن جا که قرار است قابلیت های اضافی مانند سرویس های همکاری، خدمات کشف اطلاعات پیچیده و نقشه ی دانش را نیز فراهم کند.
پورتال های شرکتی :
پورتال شرکتی دسترسی شخصی به محدوده ای مناسب از اطلاعات در مورد یک شرکت خاص را فراهم می کند.
پورتال های شرکتی تبدیل به یکی از داغ ترین فناوری های جدید اینترنت گردیده اند. در ابتدا به نام پورتال های اینترانت نامیده می شدند. پورتال های شرکتی به نفع کارمندان خود شرکت موجود هستند. این مجموعه ازتکنولوژی برای کمک و فراهم کردن دسترسی به شرکای یک کسب و کار (تامین کنندگان، مشتریان) نیز هست. همان طور که یک وب پورتال عمومی است، هدف پورتال های شرکتی فراهم کردن یک محیط کار مجازی برای هر فرد با استفاده از آن ها – هدف – مدیران، کارکنان، تامین کنندگان، مشتریان، ارائه دهندگان خدمات شخص ثالث.
به جای ارائه ی دسترسی به کالاهای مصرفی، خدمات و اطلاعات ، پورتال های شرکت های بزرگ برای هر فرد دسترسی به تمام اطلاعات، برنامه های کاربردی کسب و کار و خدمات مورد نیاز برای انجام شغل خود طراحی شده اند. وب سایت عمومی شرکت به طور خودکار یک پورتال شرکتی نیست. آن می تواند یکی از وب سایت هایی باشد که شخصی سازی و قابلیت های راهبری به عنوان بسیاری از کارهایی که برای شروع باید انجام شود، مورد استفاده قرار گیرد.
پورتال های فضای بازار:
پورتال های فضای بازار برای پشتیبانی ازتجارت الکترونیک (e-commerce) کسب و کار – به – کسب و کار (business-to-business) و کسب و کار – به – مشتری (business-to-consumer) ، پشتیبانی از نرم افزار برای انجام معاملات تجارت الکترونیک و توانایی پیدا کردن و دسترسی در مورد محصولات در فروش، توانایی شرکت در گروه های بحث و گفتگو با فروشندگان یا خریداران دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
نتیجه گیری:
همه ی تعاریف بالا نشان می دهد، آن چه که یک پورتال است و آن چه که یک پورتال می تواند باشد در واقع ترکیبی از تعاریف فوق در ایجاد یک پورتال عمودی است که به خدمت بازار در می آید اما شما ممکن است، تعیین کنید که می خواهید آن را به محور محتوا و شامل پروفایل هایی به منظور افزایش تجربه ی کاربران فراهم کنید یا شما ممکن است تصمیم بگیرید که کارمندان فقط قادر به خواندن اطلاعات باشند و یا به آن ها اجازه دهید که در محتوای اطلاعات با شما همکاری داشته باشند و به محتوای آن بیفزایند.