مقایسه cpu های Intel و amd

در این مقاله به مقایسه cpu های این دو شرکت می پردازیم و سعی بر آن است تصویر درستی جهت انتخاب هر یک از آنها به تماشا بگذاریم.

هر دو شرکت تاریخچه خوبی در نوآوری دارند، برای یک مدت کوتاه هر دو شرکت از سال 1975 بر روی ساختن میکروپروسسورهای 8080 شرکت INTEL برای شرکت IBM کار می کردند. بعد از این مدت زمان کوتاه رقابت شدیدی بین شرکت های تولید کننده میکروپروسسور شروع شد و در این زمان بود که شرکت INTEL خود را به عنوان Leader صنعت تولید میکروپروسسور در دنیا مطرح کرد. اینتل با تولید پردازنده ۸۰۸۰ در سال ۱۹۷۴، تولید پردازنده های x86 را پایه گذاری کرد، به طوری که این اقدام تقریباً به مدت ۳۰ سال زیر بنای لازم برای تولید کامپیوترهای شخصی دسکتاپ را فرآهم کرد. شرکت اینتل در قسمت فروش و بازاریابی نیز زیرک و قدرتمند ظاهر گردید و توانایی بخش بازاریابی اینتل در هزینه کردن بدون محدودیت و قدرت اندیشه بهتر نسبت به دیگران همچنان وجود دارد. موقعیت پایین تر AMD یک مسئله ثابت و بدون تغییر است. مشاور بازاریابی شرکت Mercury Research در سال ۲۰۰۶ گزارش داد که AMD به رکورد ۲۲ درصد از سهم بازار رسیده است، اما اکنون سهم این شرکت در حدود ۱۷ درصد قرار دارد، که تا حدی به لطف تسلط این شرکت بر بازار کنسول ها است: کنسول هایXbox One و PS4 دارای پردازنده های ۸ هسته ای ” Jaguar” AMD در درون خود هستند. مسلماً بزرگ ترین نوآوری اخیر AMD خریداری واحد GPU ( واحد پردازش گرافیکی) شرکت ATI در سال ۲۰۰۶ بوده است. این تراکنش مالی ۵٫۶ میلیارد دلاری AMD را همانند اینتل قادر می کرد تا تراشه های گرافیکی یکپارچه ارائه کند.

AMD که احساس کرد بازار در دست INTEL افتاده است برای بازگشت به بازار رقابت قیمت محصولات خود را پایین آورد، ممکن است محصولات شرکت AMD به قدرت و سرعت پردازشگرهای شرکت INTEL نباشند ولی انتخاب مناسب برای کاربرانی می باشد که هزینه برای آنها مهم است. این اتفاق بسیار برای صنعت سخت افزار شناخته شده است و حتی به حدی شدت یافت که بارها شرکت INTEL و AMD بر سر مسائل مختلف بر علیه هم شکایات نمودند و پرونده های حقوقی متعددی در این خصوص ایجاد شد. AMD با این سیاست شرکت INTEL را به مرز ورشکستگی هم نزدیک کرد زیرا در آن زمان که در واقع اوایل قرن 21ام محسوب می شد بازار بیشتر پردازش ارزانتر را ترجیح می داد تا پردازشی که سرعت و قدرت بیشتری داشته باشد که این عمال محبوبیت AMD را در آن دوره روز افزون بیشتر کسب کرد. یکی از فاکتورهای مهمی که باعث گرانتر بودن قیمت پردازنده های شرکت INTEL به نسبت شرکت AMD بود اندازه کش Level 2 موجود در پردازنده ها بود به گونه ای که تقریبا دو برابر L2 Cache موجود در پردازنده های شرکت AMD بود. حافظه کش CPU این قابلیت را به آن می دهد که داده هایی که بصورت مستمر مورد استفاده قرار می گیرند را درون کش قرار بدهند و در دفعات بعدی به سرعت بتوانند به این داده ها دسترسی پیدا کنند.

بصورت خلاصه تفاوت بین شرکت Intel و AMD به شرح زیر می باشد :
1. AMD براساس معماری اجرایی 9 مرحله ای ساخته شده است اما معماری پردازنده های Intel شش مرحله ای می باشد. بدین معنا که AMD در هر چرخه کاری 9 عملیات را انجام می دهد در حالی که Intel فقط 6 عمل را می تواند انجام دهد.
2. محصولات AMD به نسبت محصولات مشابه شرکت INTEL قیمت ارزانتری دارند.
3. AMD از کش 640Kb و Intel از 532Kb برخوردار است هر چقدر که میزان Cache پردازنده بیشتر باشد، پردازنده کارایی بیشتری خواهد داشت اطلاعات بیشتری می تواند ذخیره کند.
4. پردازنده های شرکت اینتل معمولاً دو برابر پردازنده های AMD دارای کش L2 هستند.
5. AMD از مس برای اتصال ترانزیستور های بکار رفته در پردازنده ها استفاده می کند در صورتی که در ساختمان پردازنده های Intel آلومینیوم بکار رفته است. مس هادی الکترسیته بهتری است، ازاین رو پهنای اتصالهای بین ترانزیستورها را به میزان چشمگیری کاهش می یابد. که این امر باعث مصرف کمتر مواد اولیه و در نتیجه منجر به کاهش هزینه می شود این دلیل ارزان تر بودن AMD نسبت به P4 است.
6. پردازنده های AMD بودند که برای اولین بار کنترلر حافظه را درون پرازنده قرار دادند کاری که INTEL به انجام نرساند.
7. از دیگر تفاوت های میان AMD و INTEL می توان به راندمان Cache بروی چیپ اشاره کرد، AMD از معماری انحصاری استفاده می کند که راندمان بیشتری نسبت بیشتری نسبت به طراحی معماری غیر انحصاری اینتل دارد.
8. AMD از تکنولوژی پردازش موازی در مقایسه با Hyper -Threading اینتل استفاده می کند، در بسیاری از کاربردهای امروزی فعال بودن Hyper -Threading کارائی پائین تری ارائه می دهد، نتایج تحقیقات بیشمار منتشر شده در نشریات رایانه ای و پایگاه های اطلاعاتی معتبر بیان گوی این پدیده هستند.
9. یکی دیگر از مهمترین نکات برتر پردازنده های AMD واحد ممیز شناور آن است که از FPU اینتل بسیار قویتر می باشد که این امر باعث اجرای سریع تر برنامه های چند منظوره( MultiMedia ) می شود.
10. زمانی که اینتل P4 را طراحی کرد طول PIPELINE را از 10 مرحله در P3 به 20 مرحله افزایش داد در این حالت تعداد عملیاتی که در چرخه عملیاتی انجام می شود بصورت قابل ملاحظه ای کاسته می شود و از طرف دیگر افزایش طول PIPELINE نیازمند افزایش تعداد ترانزیستور ها برای انجام همان تعداد عملیات میباشد که این امر باعث افزایش اندازه هسته و بالا رفتن قیمت تولید میشود. اما در AMD با وجود افزایش فرکانس پردازنده های خود طول پایپلاین را به همان اندازه p3 یا k6 ثابت ماند .