تفاوت شبکه‌های 4G و LTE

4G به معنای نسل چهارم شبکه ‌های ارتباطی موبایل محسوب می شود، مشخصات و ویژگی‌ های هر نسل شبکه‌ های موبایل توسط موسسه ITU-R تعریف می شود. (اتحادیه بین‌المللی مخابرات، مرجع تعیین نسل‌های تلفن همراه است). اما LTE مخفف Long Term Evolution است و یک نسل شبکه‌ های ارتباطی موبایل محسوب نمی شود.

موسسه ITU-R در سال ۲۰۰۸ استاندارد 4G را برای دسترسی به مجموعه‌ ای از استانداردها و سرعت ‌های انتقال اطلاعات مشخص کرد. طبق این استاندارد، به طور خاص برای دستگاه ‌های موبایلی هنگام تحرک بالا (در حال حرکت با سرعت بالا) حداکثر سرعت انتقال اطلاعات به 100Mb می رسد اما در دستگاه‌های دیگر مانند Hot Spot موبایل هنگام تحرک پایین (هنگام پیاده روی و یا سکون) این سرعت 1000Mb خواهد بود. این نسل جانشینی برای نسل سوم 3G و نسل دوم 2G این استاندارد ها است.

LTE مخفف عبارت Long Term Evolution است و یک نسل شبکه‌ های موبایل نیست بلکه این فناوری سرعت و ظرفیت انتقال را با استفاده از رابط رادیویی متفاوت و همچنین توسعه هستۀ شبکه، افزایش داده است و به منظور دستیابی به سرعت‌ های تعریف شده در این استاندارد (4G) ارائه شده است. به عبارت دیگر LTE به معنای ادامه تحقق استانداردهای شبکه‌ های موبایل فعلی و «تکامل در بلند مدت» تعریف شده است. وقتی یک دستگاه برچسب LTE دارد، در مقایسه با 4G به این معنا است که سرعت کاملاً بیشتری دارد. روی برخی شبکه‌ های LTE سرعت‌ انتقال اطلاعات در حدود 200Mb و 250Mb نیز قابل استفاده است.

اگرچه فناوری تکامل بلندمدت (LTE) اغلب با عنوان نسل چهارم شبکه تلفن همراه 4G شناخته می‌شود اما در حقیقت یک نسل شبکه تلفن همراه محسوب نمی شود و در واقع یک فناوری و استاندارد جهت بهبود عملکرد ارتباطات رادیویی عموما در شبکه های تلفن همراه می باشد و باعث می شود که میان سرعت بهبود یافته نسل سوم 3G و نسل چهارم 4G تمایز ایجاد شود.