اولين شبكه موردی در سال 1970 توسط DARPA بوجود آمد. اين شبكه در آن زمان Packet Radio ناميده مي شد. به شبکه های موردی، شبکه سیار نیز گفته می شود چرا که نودها می توانند آزادانه در شبکه حرکت کنند و این امر باعث می شود که ساختار ظاهری و توپولوژی مربوط به این نوع از شبکه ها غیر قابل پیش بینی باشد.
شبکه های موردی نوعی از شبکه هستند که در آنها کامپیوترها یا همان نودها بدون اینکه نیاز به یک دستگاه مرکزی داشته باشند با استفاده از یک کارت شبکه بی سیم که در هریک از نودها تعبیه شده است با یکدیگر ارتباط برقرارمی کنند. از آنجایی که در این شبکه ها از تجهیزات بی سیم و قابل حمل استفاده شده است و برای ارتباط بین نودها هیچ گونه زیر ساختی وجود ندارد، به همین خاطر بیشتر در شبکه های کوچک و با تعداد نود کم کاربرد دارند.
به شبکه های موردی، شبکه توری نیز گفته می شود چراکه در این شبکه ها تمام نودها از وجود یکدیگر اطلاع دارند و می توانند با هم ارتباط برقرار کنند.
در توضیح شبکه توری می توان گفت که در این شبکه هر گره بدون توجه به اینکه به شبکه دیگری متصل است یا خیر به عنوان یک مسیریاب مستقل عمل می کند و چنانچه از یک گره امکان ارتباط با گره موردنظر را نداشته باشد ، تمام گره ها را امتحان کرده تا نهایتاً به مقصد برسد.
.
در شبکه های بی سیم ساختار متمرکزی وجود ندارد به همین دلیل راه حل های امنیتی برای آنها نیز غیرمتمرکز و وابسته به همکاری همه نودها می باشد.
آزاد بودن نودها در تغییر مکان خود:
به علت اینکه نودها در این شبکه مکان خود را تغییر می دهند بنابراین ردیابی آنها در شبکه های بزرگ دشوار است.
پیاده سازی آسان
کم هزینه بودن توسعه شبکه
عدم نیاز به زیر ساخت
توسعه سرعت بالا
پیکربندی خودکار
و...
استفاده در موارد نظامي
قابل استفاده در شبکه PAN (Personal Area Network)
بین افراد و دفاتر و سازمانهای کوچک قابل استفاده اند چرا که دارای برد و قدرت پایینی هستند.
استفاده در نبردهایی که کنترل از راه دور صورت می‌گیرد.
و...
از مهمترین نکات در شبکه امنیت آن می باشد، ولی این شبکه‌ها به شدت در مقابل حملات آسیب پذیرند چرا که هیچگونه زیرساختی برای ارتباط بین نودها وجود ندارد. و این مورد یکی از مشکلات این شبکه هاست. دلایل اصلی این مشکلات عبارتند از:
محیط عملیاتی نا امن
منابع محدود
آسیب پذیر بودن از لحاظ فیزیکی
کافی نبودن ارتباط نودهای میانی
و...
منشأ ضعف امنیتی در شبکه های موردی:
ساختار این شبکه‌ها به گونه ای است که در آنها به جای استفاده از کابل و سیم از سیگنال های رادیویی استفاده می شود. با استفاده از این سیگنال‌ها و در واقع بدون مرز بودن پوشش ساختار شبکه، امکان نفوذ در این شبکه ها و دسترسی به اطلاعات، حمله به سرویس دهندگان، ایجاد اختلال و...به راحتی وجود دارد. به عنوان مثال کامپیوترهای قابل حمل که امکان استفاده از شبکه بی سیم را دارند به راحتی قابل سرقت هستند. همین سرقت را می توان اولین گام برای نفوذ در داخل شبکه دانست.
در شبکه‌های بی سیم نودهای شبکه، اطلاعی درباره توپولوژی شبکه‌ای که درآن قرار گرفته اند ندارند به همین خاطر هر نود مجبور است برای ارتباط با سایر نودها، محل مقصد را خودش در شبکه کشف کند. در اینجا روند کار به این صورت است که نود موردنظر حضورش را در شبکه مشخص می کند و سپس به تمامی نودها گوش می دهد تا از نود یا گره ای که به آن نزدیکتر است اطلاع یابد و مسیر رسیدن به آن را پیدا کند.با این حرکت در شبکه همه نودها می توانند مسیر رسیدن به مقصد و بهترین راه را کشف کنند.
شبکه‌های بی سیم علی‌رغم مشکلات امنیتی که دارند به دلیل سادگی، انعطاف‌پذیر بودن و استفاده آسان، کاربردها و طرفداران زیادی دارند.امروزه توپولوژی و ساختار شبکه ها پیوسته در حال تغییر است به همین دلیل اکثریت تمایل دارند به سمت شبکه هایی بروند که علاوه بر کارایی و ساده بودن، هزینه پایینی نیز داشته باشند که شبکه های موردی می توانند نمونه خوبی در این رابطه باشند.